Bodem en water

a.      Bij het maken van waterwetgeving de Europese lijn na te volgen en niet in Brabant specifiek strengere regelgeving in te voeren.

b.      Zorg te dragen voor de beschikbaarheid van voldoende zoet water voor de land- en tuinbouw op zowel zandgronden (beschikbaarheid van bronwater) als in de kleigebieden (vanwege zoute kwel).

c.      Het voorgenomen beekdalbeleid met daarin de voorgenomen bufferstroken van 100 tot 250 meter te herzien. BAJK pleit voor bufferstroken van maximaal 25 meter, omdat 42 van de 43 studies aantonen dat bufferstroken breder dan 25 meter geen toegevoegde waarde bieden voor de waterkwaliteit.

d.      Waterbuffering en het gedoseerd afvoeren van water te stimuleren en in overleg met boeren, tuinders en waterschappen te faciliteren, zodat de gevolgen van extreme weersinvloeden voor de boer en burger beperkt worden.

e.      Grondwateronttrekkingen rond Natura 2000-gebieden niet generiek te beperken en hier maatwerk toe te passen. Dit omdat er per gebied verschillende geohydrologische omstandigheden zijn, een verschillend grondwatersysteem en een andere wateraanvoer.

f.       Een maatwerkaanpak op gebieds/bedrijfsniveau te stimuleren in plaats van generieke maatregelen op te leggen om de kwaliteit van grond- en oppervlakte water te verbeteren.

g.      Het beregenen uit grondwater mogelijk te houden. In het belang van de groei van de gewassen, de voedselproductie en biodiversiteit is het in perioden van lange droogte onvermijdelijk om te beregenen.

h.      Om samen met de Brabantse waterschappen vervuilende puntemissies in kaart te brengen en te saneren om de waterkwaliteit te verbeteren. Denk hierbij aan riool overstorten en lozingspunten van afvalwater. Daarnaast het financieel ondersteunen van de aanleg van spuitplaatsen om de erfemissie te reduceren.

i.        Geen extra maatregelen te nemen in Grondwaterbeschermingsgebieden t.a.v. het landelijke beleid hierin.